Her zaman yeniden başlayabilirsin!

Her zaman yeniden başlayabilirsin. Durum şartlar nasıl görünürse görünsün, her sabah doğan güneşin huzurunda yeniden başlayabilirsin.

Her şey dağılabilir, yıkılabilir. Düzeltmeye çalışma, yapıştırmaya çalışma, bırak yıkılsın. Kalbinde bir oda aç, dağılanlar için ve yasını tut. Zarafet ve asaletle yasını tut. İki ayağın yeryüzüne basması gibi sağlam olsun.  Mış gibi olmasın. Sahip çık, senden çıkan her şeye.. Sahip çık, yasına, dağınıklığına.. Sadece sahip çık! Dimdik durmak zorunda değilsin, ama saklanmadan, açık açık beliren her duyguyu, duyumu görerek, yan yana oturarak, şefkatle olabildiğince dağınık olma haline yer açabilirsin. Yaşam, bazen odanın dağınık olmasına izin verebilmekte saklı. Sürekli düzeltip, toplamaya çalışmak yerine bazen dağınık olma haline izin vermek aslında bizi insan yapıyor.

Evet, bazılarımız için hayat hiç kolay değil. Yol, bazılarımız için sert taşlarla çevriliyken, bazılarımız için yeşil doğayla çevrili olabiliyor. İkisi de O’ndan gelen farklı ifadeler ama yaşarken hissi aynı olmuyor. Sanki taşlar başka yerden geliyormuş hissine kapılabiliyoruz.  Ama istisnasız tüm yollar öyle görünmese de hepsi  Okyanus’ta birleşiyor.  Çünkü eninde sonunda tüm akıntılar kendi kaynağınla birleşmek için bazen taşlardan, bazen yeşil çimenlerden geçerek o’nunla buluşuyor. Tüm yolun niyeti o’na dönmek değil mi? O yüzden her yol, kendine özgü ve eşsiz . Tüm yollar içinde okyanusun o sesi ve kokusu saklı. Sadece bazen yol çok zor ve yoğun olabiliyor ama tam orada bile yine de o yol, okyanusun an ve an içinde nefes alıp vermeye devam ediyor.

Yaşamak biraz da denizin kenarında kumdan kale yapmaya benziyor. Bazen dalgalar yaptıklarını yıkacak, denizin de işi bu! Ama sen aşkla denizen kenarında kumdan kale yapmaya devam edebilirsin misin? Denizi suçlamadan yeniden başlayabilir misin?

Her sabah güneş, sana bunu hatırlatmak için yeniden doğacak. Bazı günler kendini kırık hissedeceksin, ayağa kalkacak bile halin olmayacak ama güneş her zaman doğacak, sen ne kadar kendini yorgun hissedersen hisset, her sabah yaşam yeniden başlayacak. Dün ne olduysa ya da ne olmadıysa bugün onu taşımadan yeniden / şimdiden başlayabilir misin ?

Her sabah, yaşam bize fısıldıyor: ‘ Yeniden başlayabilir misin?’

Her an, içinde milyon tane olasılık barındırıyor. Neden bir tane olasılığın peşine takılasın ki? Şu an kalbinde seni zorlayan hangi duygular varsa bil ki değişiyor, aynı kalmıyor.

Değişmesi için çabalamadan, nezaketle kendin gibi bu yaşamın içinde ilerleyebilirsin. Hiçbir şey için kendini zorlama. Tüm yoğun duygular insan olmanın en naif, en özel deneyimi. Dağılmak, kırılmak, yara alabilir olmak, insan olma deneyiminin en eşsiz hali. Atma halının altına, seni girdabın içine sürüklemesine izin vermeden onu/onları onurlandırman mümkün. Bir ağacın gücü fırtınaya kafa tutmasından gelmez. Fırtınayı kabul edebilir olmasından ve tüm değişen hava durumuna rağmen en derine değişmeyene köklerini salıvermesinden gelir. Gücü değişmeyenle olan bağındna gelir.

Bırak yağsın yağmur üstüne. Yarın belki güneş ısıtacak nereden biliyorsun? Kendini kapatırsan yağmurdan sonraki güneşin nasıl da sıcacık olduğunu asla bilemeyeceksin. Var mısın ıslanmaya da?

Var mısın an ve an yeniden başlamaya?