Latince meditatio kelimesinden gelen meditasyon, kelime anlamı olarak ‘derin düşünme’ demektir.
Genelde meditasyonun sadece bir oturma halini kapsayıp, sadece bir şey düşünmemeye çalışmak ile ilgilii olduğu sanılıyor. Meditasyon, hareketli zihnini susturmaya çalışmak yerine onu gözlemleyerek gerçekleşir. Bunun gerçekleşmesi için tütsüler yakılmasına, özel herhangi bir ekipmana gerek yok.
Meditasyonun bir hedefi yok. Zihin hedefleri sever, aydınlanma ya da arınma düşüncesitle saatlerce oturabilir ama saf meditasyonun hiçbir hedefi yoktur. Ego için kötü haber 🙂
Nefesinizi fark ettiğiniz her an, eylemin içinde olduğunuz her an meditasyon meydana gelir.
Meditasyonla yapmayı deneyimlemeye çalıştığımız şey, eylemin içinde olmaktır. Düşünceler hareket etse de, onlara takılmadan, büyütmeden, küçültmeden oldukları haliyle o hareketi gözlemleme yeridir. Düşüncelere, fikirlere, yapışmadan gözlemleyerek onlarla aramıza mesafe koymayı öğrenmeye istekli olduğumuz yerdir.
Kendimizle tüm yapıştığımız etiketler ile aramıza alan açmayı öğrendikçe egonun ötesine geçebilmeye başlarız.
Meditasyonun temelde bize kendi özgün doğamızı deyimleyebilmeyi, hislerimizle, duygularımızla sürüklenmeden an’ın büyüsünün içinde coşkuyla var olmanın mümkün olduğunu hatıtrlatır.
Eğer oturarak burada şimidede zihnin hareketleriyle kalmak zor geliyorda, sevdiğiniz zamanın nasıl geçtiğini fark etmediğiniz dans, resim, müzik (sizin için her neyse) herhangi bir şeyle temas ederek başlayın.
Sonra belki meditasyon pratiğine geçersiniz, belki sonra da meditasyon pratik olmaktan çıkıp, tavır olur.
ozdecolakoglu.com 