Her şey bittikten sonra beni sana bağlayan hayallerimdi. Ben bile farkında olmadan kendi hayallerimi özenle büyütmüşüm. Bunu anladığımda çok geçti!
O zaman anladım aslında bir aşkı en çok büyüten şeylerden biri hayallerdi. Farkında olarak ya da farkında olmayarak kurduğumuz hayaller, her şeyi değiştiriyordu. En korkuncu bu hayallerden karşımızdakini sorumlu tutuyorduk. Hayal bizimdi, karşımdaki suçlamak ise, acımızı hafifletmek için seçtiğimiz yoldu!
Benimde sana dair hayallerim vardı. Her gerçekleşmeye yaklaştığında tuzla buz olan hayaller… Nasıl oluyordu da zamanla o tuzla buz olmuş hayallerden yenilerini doğuruyordum bilmiyorum. Belki de anlamadığım şekilde güveniyordum sana ve sen her defasında o güveni kırıyordun.
Senden nefret ettiğim hatta seni kıskandığım dönemler vardı. Hayatına girme potansiyeli olan her kadını kıskanıyordum. ”Neden?” sorusu kafamın içinde kalbimi deşiyordu ve sen hiçbir şey bilmiyordun.
İtiraf ediyorum, bazen hala kıskanıyorum ama kıskanmak istemiyorum. Kalbimde bir ”acaba” bile kalmadı sana dair ama yine de yaşanamamış bir masalın kahramanı olduğun için belki de hep merak edeceğim ama merak etmek istemiyorum! Hayatımda küçükte olsa bir yer bile kaplamanı istemiyorum. Çünkü hak etmiyorsun. Beni kırdığın için değil, bir şekilde isteyerek ya da istemeyerek birilerini kırıyoruz ama sen bana yalan söyledin ve bende kısa da olsa o yalanda yaşamayı kabul ettim ya o çok koyuyor kalbime….
Benim gerçekleri konuşacak kadar cesaretim var, cebimdeki bütün cümleleri boşalttığım için mutluyum. Beni anlamadığını ve asla anlayamayacağını da biliyorum ama bu da önemli değil. Çünkü sana dair bir cümle kalmadı bende… Buna rağmen, artık hayatımda kapladığın alanı da alıyorum.
Umarım bir şekilde kendi yolunu bulursun ve üzgünüm ama artık yolunu kaybettiğinde rehber olamayacağım sana…Çünkü senin hayatındaki dengeyi sağlamak, benim kendi hayat dengemi bozuyor ve bu benim hayatım….
Mutlu ol…
ozdecolakoglu.com 