Kendi seçtiği, istediği masalını yaşıyordu. Dışarıdan bakıldığında her şey fazlasıyla peri masalı gibi duruyordu. Herkes onun ne kadar şanslı olduğunu söyleyip duruyordu. O ise bu peri masalında bir yerlerde yanlış olduğunun farkındaydı ama yine de kimseler anlamasın diye sahte bir gülümseme maskesi takmıştı. Zamanla o maske hayatına yapışacak ve bu hissin üstüne yama yapacaktı. Kendisi farkında olmasa da kaçarak kendi gerçekliğinden uzaklaşacaktı.
Herkesin imrenerek baktığı olanaklara sahipti. Eğitim, kariyer, sosyal yaşam… Herkese göre bir peri masalının içindeydi. Nasıl derdi bunun peri masalı olmadığını… İnsanlar neler söylerdi? Bir peri masalının içine düşmüştü ve kurtulmak tekrar kendini hatırlamanın bedeli çok ağırdı. Gerçekten o olduğu zaman kabul görmeyeceğinden korkuyordu. İçten içe bildiği gerçeği bir kutuya kapatıp kilitledi anahtarını kendisinin de bilmediği bir yerden attı. Sonra o maskesini taktı ve sahte gülümsemesi zamanla ruhuna yapışmıştı…
Ama gerçek hayatta kimse bir şeyden kaçamazdı ki… İstediği kadar sakla, kilitle ya da istersen anahtarı bilmediğin bir yerden fırlat… Hayat, eninde sonunda sakladığın şeyi sana bir gün tekrar hatırlatacak ve o kutuyu sana açtıracaktı ya da başkaları açacaktı. Bazen bir cümle bile çok güzel anahtar olabilirdi ama o bunları bilmiyordu…
Peri masalında gülücükler dağıtmaya başlamıştı ama insan kendisinden kaçamazdı… Günün birinde onu bir hesaplaşma bekliyordu ve o gün geldiğinde hiçbir şey aynı olmayacaktı.
İnsanı sakladıkları esir ederdi ve hesaplaşma gününe kadar sakladıklarının esiri olacaktı…
ozdecolakoglu.com 