Lise formaları…Liseli mutlu gençler…Okul çıkışında sevgililerini bekleyen aşıklar…Aslında bildiğim tablonun hiç yaşamadığım sadece gördüğüm bir yarısı…Bundandı belkide bilerek kaçışlarım…Ama ne kadar kaçsam da günün birinde bir dönemeç beni geçmişe götürüvermişti.
Umutlu, sessiz, düşünceli, süpheciydim. Başımın üstünden ayrılmayan kara bulutlarım vardı.Nereye gidersem ne yaparsam yapayım güneşe hasret çekerek yağmurlarda yaşamış bir çocuktum.Ruhumu en yakınımdakiler bile görememişti. Başkalarına dağıttım, hayatlarına diktiğim umut tohumlarını kendi hayatıma dikememiştim. ”Umudum” kendim için değil başkaları içindi…Hayatım yeni başlıyordu ama sanki bir yerlerde savaşmaktan yorulmuş bir ruhum vardı ve tek istediğim biraz da olsa sessizlikti.
Hatırlıyordum…
ozdecolakoglu.com 
di li geçmiş zmn..
artık o kadarda öyle değilim dercesine..
mimledim seni bebişim..
BeğenBeğen
himm mantıklı artık oyle deilim diye not düşüyorum buradan!!saten di'li geçmiş zaman kullandım ve bir noktadan sonra bıraktım..
aaa tamam hemen bakıyorum mimlere 😉
BeğenBeğen