Geçmişimi biriktirdiğim bir kutum var. Zaman zaman içini açar ve neler biriktirmişim bakarım. Mektuplar, fotoğraflar, öğrenci kimlikleri, konser biletleri, kurumuş çiçekler, taşlar….
Geçen gün ruhumda o kutuyu açma istediği duydum. Aslında amacım hala o kutuda mısın değil misin onu kontrol etmekti. Kutuyu açmak değil de kapatmak çok can yakıcı. Çünkü o kutuyu açtığımda bütün geçmiş canavarları bugünüme sızıyor ve birkaç günüm pek iyi geçmiyor!
Hala o kutumdaydın. Hala kutumdaydın ama ben neden ağlıyordum?
O kutuda olmanın bizim hikayemizin sonu olduğunu biliyordum ve derinlerde bir yerlerde bunu kabul etmeyen bir yanım vardı! Her nerede, her kimle olursan ol bir yanım vardı seni sevmeye devam eden, laf dinlemeyen bir yanım vardı!
Bunun değerini muhtemelen hiç anlayamayacaksın! Biliyor musun eskiden buna çok üzülürdüm ama artık umurumda değil! Herkes kendi sevdasından sorumlu!
Ve her ne olursa olsun o canavarlar çıkmayana kadar o kutuyu açmaya devam edeceğim!
Ve sana gelince sadece bir anıyız ama artık senin anılarına bağlı yaşamıyorum. Bizi birbirimize bağlayan zinciri kıralı çok oldu!!
ozdecolakoglu.com 