Sana dair kaç yazı yazdım ve sen kaçını biliyorsun acaba? Aslında sorun değil biliyor musun? Zaten yazdıklarım arasından sana dair olanları bulabileceğinden de şüphem var! Sen oku ya da kelimelerim sana ulaşsın diye yazmadım. Yazdım çünkü kalbimdeki kelimeler benden çıksın diye yazdım!
Gerçekler acıtır ama iyi gelirmiş. Sanırım benim öğrendiğim gerçekte benim ışığım olacak.
Sen benim yolumdaki ilk kapıydın. Mor çiçeklerle süslü kapımdın. Kapının arkasında ne olacağı düşünmeden açmıştım! O kapıyı açmak kadar kapatmak kadar kolay olmadı. Her şey aslında o kapıyı açtıktan sonra başlamıştı. Hikaye o ilk kapıyla başlamıştı.
Her ne olursa olsun, o kapıda ne yaşarsam yaşayım bugün her kimsem o kapı sayesinde…
Gerçekler önce acıtır sonra da büyütürmüş. Öğrendiğim gerçek yıllardır unuttuğum anıyı aynı ağrıyla tekrar hatırlattı. Seni severken mide ağrılarıyla yandığım o günler… Kendi ruhumu çarmıha gerdiğim o günler…
Gerçek, seneler sonra vücudumda aynı mide ağrısıyla kendini gösterdi! Unuttuğum bütün geçmiş sana dair her şey aynı ağrı da birikti.
Biliyor musun midemi yakan o ağrı, ruhumu çarmıha geren o aşk olmasaydı asla yazamazdım! Her şey senle başladı her nasıl olursa olsun…Sanırım sana teşekkür ediyorum. Çünkü kalbimde sana ayırdığım kelimelerin sonu burası…
Mutlu ol sevgili…
ozdecolakoglu.com 