Eskiden bütün değişimlerden korkardım! Bir çocuğun saflığıyla her şeyi eski haline getirmeye çalışan bir kalbim vardı. İnatla koşturup durmuştum bütün değişmiş yollarda… Bildiğimi sandığım yollarda kalbimle koşturmuş o yollarda kaybolduğum zaman anlamıştım her şeyin değiştiğini..
Bilmediğin bir yolda kaybolmakta sorun yoktu, ama bildiğini sandığın bir yolda kaybolmak bu acı vericiydi işte! Bildiğim yollarda kaybolmuştum bende. Her şeyin aynı kaldığını düşünürsem sanırım aynı kalır diye çocukça bir düşüncem vardı. Beni ayakta tutan bu savunma mekanizmamdı. Bunu değiştirmem için savunma mekanizmamı kırmam ve tamamen savunmasız olmayı kabul etmem gerekiyordu ama o zamanlar o kadar güçlü olduğumu sanmıyordum.
Zaman geçti.
Ben yine her şeyin aynı olduğunu düşünürken her şeyin hızla değiştiğini ilk kez fark ediyorum. Ben dahil etrafımdaki her şey ve herkes değişiyor ve öyle güzel değişiyor ki bu değişim rüzgarına kendimi bırakacak kadar gücüm var artık!
Nasıl oldu bunlar? Ne değişti? Sanırım insan kendini değişim dalgalarına bıraktığına zaman her şeyden aldığı tat değişmeye başlıyor.
Şimdi o küçük kız burada olsa şunları derdim: ”Korkacak bir şey yokmuş, değişim çok güzelmiş. Sadece artık savaşmayı bırak kendinle ve herkesle..Teslim ol gelen her ne ise… ”
ozdecolakoglu.com 