Ağrı

 

Birkaç haftadır belim ağrıyor. Fiziksel ağrının insanı ruhsal olarak nasıl da etkiliyormuş.

Şu iki haftada fiziksel ağrım, her şeyi baştan keşfetmemi sağladı. Her şey anlam kaybetti, önemli dediklerim, önemsiz oldu, ”asla bırakmam” dediklerim ”vazgeçtiklerim” oldu.

Özellikle son bir senedir yoga, hayatımın öncelikler listesindeydi ilk sıradaydı. İki haftadır bu ağrı yüzünden yogaya ara vermek zorunda kaldım. Hayatta asla vazgeçemem dediğim şeylerden biriydi yoga ve ondan vazgeçmek zorunda kaldım.

Bir gece ağrım o kadar dayanılmaz oldu ki ağlamaya başladım ve ondan sonra ”en karanlık gecemi” evin içine aldığımı hissettim. Geçmişe dönüp kendimi pişman olmadığıma inandığım her şey üstüme gelmeye başladı ve ne kadar kabul etmek istemesem de pişman olduğumu gözyaşları içinde kabul ettim. Sanki bitmeyen kabus gibiydi. Geçmişin kabusları yine üstüme geliyordu. O gece ağlayarak uyudum. Ağladığım sadece ağrım değildi, sanırım yaşanmışlık, yaşanamamışlık hepsi vardı. Gözümün önündeki perde kalktı, sanki hala net görmek istemediğim şeyler vardı ve bu ağrı kabul etmek istemediğim ne varsa kabul etmemi ve bırakmayı öğretti.

Sonra sabah oldu o geceden sonra her şey değişti. Gerçekten yanımda olanlarla, benim yanımda olduklarım farklı iki listeymiş öğrendim!

Bir ağrıdan neler neler öğrendim! Sadece mutlu,sakin bir uyku uyuyabilmenin ya da ağrısız yüreyebilmeyi öğrenmenin ötesinde kendi iç dünyamla yüzleşebildim.

Doktor bir süre daha bu ağrı ile yaşayacağımı ama önemli bir şey olmadığını söyledi. Kim bilir o hayatımdan gidene kadar neler öğreneceğim!

Çok canımı yaktın be ama emin ol gösterdiklerine de şükür etmesini de biliyorum.

Gitmesi gereken her şeyi bırakıyorum öylece…