Bulmaca

Küçükken bulmaca çözmek eğlenceli gelirdi. Eğer cevabı bilmiyorsam etrafımdaki herkese sorardım, araştırdım ve sonunda aradığım cevabı bulurdum. Sanırım büyüdükçe hayatın bulmacalarını çözmek için koşturmam buradan geliyordu.

Yeni bir ortamda biriyle tanıştığım zaman zihnim hiç tanımadığım o kişi hakkında tahminlerde bulunurdu. Hadi itiraf edeyim zamanla yarattığım o hikâyeleri severdim 🙂 Tabi karşımdakinin benim yarattığım hikâyelerden haberi yoktu. Kendimce söylenen bir sözden anlamlar çıkarır, sonra o anlamlara bir hikâye yazar ve inanırdım. Günün sonunda hikâyelerim gerçek olmadığı zaman elimde bir neden sorusu kalırdı ve ben o soruya cevap verene kadar masam temizlenemezdi. Elimdeki bulmacanın cevabını bulmak için yine etrafıma sorardım ama herkesin cevabı kendine özgü ve kendince en doğrusuydu ama onların cevapları benim bulmacama uymuyordu.

Biz kadınların hemen hemen hepsinde olan bir özellik: Bulmacayı çözene kadar bırakamıyoruz! Ama hayat eninde ya da sonunda sözlere değil de hareketlere bakmayı, sözlerin uçucu olduğunu ama hareketlerin sonsuza kadar kalıcı olduğunu öğretiyor.

Geçen gün bir arkadaşımla konuşurken onun anlattıklarınla eski, tanıdık bir rüzgar esti yüzüme. Arkadaşım kırgındı. Elinde bir bulmacası vardı ve ona cevap arıyordu ama bulamıyordu. Kendine yalan söylendiğini, verilen sözlerin tutulmadığını düşüyordu. Biz kadınlar bir cümleden iki kitap yazabildiğimiz için sözlere anlamlar yüklüyoruz. Kendi beklenti havuzumuzda sevdiğimiz insanları sözde sevgimizle aslında boğuyoruz.

Toplumun, arkadaşlarınızın, sevgilinizin, ailenizin sizin yerinize hayaller kurması çok güzel ama günün sonunda o hayallerin sizin olmadığınızı yüksek sesle söylemek gerekiyor. Çünkü bir bakmışsınız yaşadığınız hayat, başkasının hayatı..

Öğrendim ki; her bulmacayı çözmeme gerek yok. Bazıları o anı yaşarken, bazıları ise zamanla çözülüyor ve bazıları ise hiç çözülmüyor. Önemli olan; inatla çözmeye çalışmaktan vazgeçmek ve gerçekten bırakabilmekte saklı. Çünkü gerçek cevaplarla yüzleşecek cesaretimiz olduğunda eninde ya da sonunda bizi buluyor.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Şimdi neredesin, ne yapıyorsun bilmiyorum. Uzun süre çözemediğim bulmacamdın benim. Şimdi anlıyorum hem seni, hem de o zamanki beni… Ey sevgili, nerede olduğunu bilmesem de bil ki tüm güzel niyetlerim seninle…