Ben miydim senin hikayendeki kötü kahraman? Başımın üzerinden ayırmadığım pembe bulutlarıma rağmen ben miydim kötü? Oysa ben iyiyim bile dememiştim dünyaya senin aksine sadece çabalıyorum demiştim. Gerçek dünyada ne iyi ne kötü kahramanlar vardı. Bize verilen senaryoyu en iyi biçimde oynamaya çalışan insanlardık. Ama kimse, sadece kendi hikayelerinde kahraman olduğunun farkında değildi o kadar… Oysa bu gerçeğin farkında olmama rağmen ne kadar kolay oluverirdin benim hikayemdeki kötü kahraman… Sustum… Bildiklerime rağmen sustum. Bu sefer benim hikayem çarmaha asılmaya başlamıştı. Susarak kötü olmuştum. Bende pembe bulutlarıma ve umutlarıma sarıldım.
Birilerinin hikayesindeki kötü kahraman olmuştum. Ben o kişi değilim demek hikayeleri savaştırmak neye yarardı. Pembe’lerimi görmüşlerdi oysa… Ama beni görmüşlermiydi ki ?
Kulağımda haykırarak ağlamaya başlamıştı çocukluğum.Ondan vazgeçtim diye bana kızdın sanmıştım meğer benden vazgeçen oymuş.Gözümden akamayanların neden kalbimde bir okyanus bıraktığını anlamıştım.
Pembe’lerim çocukluğumla aramda kalan tek bağımdı. Beni koruduğunu sandığım kılıfımdı,barınağımdı. Şimdi o barınağın benim mezarım olduğunu anlamıştım.Uçurumun kenarında herkesin hikayesine meydan okuyordum işte! Kendi hikayemi ve bütün pembe’lerimi terk ederken okyanusda gözlerimden süzülmeye başlamıştı.
ozdecolakoglu.com 