Bir şarkı… Çok uzun bir zaman benim hayatımın fon müziği olan şarkı… Her dinlediğimde kendi yaralarıma ağıt yaktıran, yok saydığım yaralarımı tekrar kanatan şarkı…
İçimdeki deliği biraz daha büyüten şarkı… Benim şarkım… Birileriyle paylaşmak istediğim ama asla paylaşamadığım bir şarkı…
Bir şarkı… Kendi hayatıma ördüğüm demir parmaklıklarım…
Hayatta raslantılara yer yoktu.
Bir gece hiç beklemediğim bir zamanda radyoda aynı şarkı çıkıverdi. Beni geçmişe götürürken ‘ her şey değişir çünkü değişmek zorundadır” diye fısıldıyordu aradan geçen onca zamanın ardından. Artık yaralarım sızlamıyordu.
Yoksa yaralarım ”bana” mı karışmıştı?
ozdecolakoglu.com 