Hayat onu tek renge, tek sese dönüştürmeye çalışanlara inat ne kadar dirensede kan emiciler her yerdeydi.
Ben onlara kan emiciler diyorum. Çünkü amaçları hayatdaki farklı sesleri teke indirmek… Kendi hayat pencerelerinden gördüklerini mutlak doğru sandıklarından kendilerine bir yaşam alanı belirlerler ve bir sınır çizgisi çizerler. Kendi yaşam alanlarını kalabalıklaştırmak için ellerinden geleleni yaparlarken farklı sesleri yanlarına almazlar. Bu sanki ülkeden ülkeye seyahat yaparken pasaportun zorunlu olmasına benzer ama o belirlenen çizgiden geçmek için istedikleri koşulla çok ağırdır. Koşul mu nedir? Kendinden vazgeçmek…
Kan emiciler başta çok bilge gözükürler. Bilgileri, sözde kültürleri sizi onların etkisi altına bile alabilir ama bu sahte gerçekliktir. Bu sahte gerçeklikle sizi hipnotize etmeye çalışırlar ve eğer o hipnoze girdiyseniz yavaş yavaş ruhunuzdan bir parçayı kaybetmeye başlarsınız. Hipnozun etkesinden kurtulabilmeniz mümkündür ama zordur. Gözlerinizi açmanız ve gerçekten olup bitenlerin farkında olmanız gerekir ama yine de kurtulsanız bile ruhunuzdan bir parçayı kaybetmek zorunda kalırsınız ve isteseniz de boşluğu dolduramazsınız.
Kurtulamazsanız ne olur? Ruhunuzdan kaybettiğiniz parçanın yerini kan emiciler doldurmaya başlar ve yavaş yavaş ruhunuza işler ve sonunda o küçük parça ruhunuzun tümünü kaplar.
Siz kimdiniz?
Ve bir kere o parça ruhunuzun tamamını kapladı mı artık hayatta kalmak için siz de başka ruhların kanını emmek zorunda kalacaksınızdır. Çünkü sizde kan emici olmuşsunuzdur.
ozdecolakoglu.com 