Bugün kendimden bile sakladığım fotograflarımızı aradım. Nereden aklıma geldi onca zaman üstüne onları aramak bilmiyorum. Fotograflarımızı aramaya başladığımda hafızamda sakladığım anılarda peşi sıra gelmeye başladılar. Sonra ortalığı özlem bulutları sardı. Özlem bulutlarının içinde buldum fotograflarımızı, yazılarımızı.
Bütün kırgınlıklardan sonra tebessüm ve mutlulukla hatırlayabiliyorum seni. Farklı dünyalardan gelen iki insanın beraber yeni bir dünya kurma çabasıydı bizimki. Birbirimizi ne kadar çok sevsekte var olan farklılıklarımızı görmeden gelememiştik. Ben senin hem sevgilindim hem de asla gelecek göremeyeceğin bir yabancıydım. Büyük ikilemle gemiyi bilinmeyen sularda yüzdürüp kaybolmak yanlış olurdu. O yüzden gemiden inmek gerekirdi ve indik.
Bizi çok özledim çok uzun bir zaman.Yalnızlıkta, sen yokken bile seni sevmek… Zaman geçti. Bazen hayatımdaki arkadaşım seni özledim, bazen sevgilim seni…
Özlem bulutunun içinde bulduğum yazılarımızı okudum, fotograflarımıza baktım. Ne çok yazmışım sana. Defterimize senden sonra tonlarca sayfa yazmışım onu okuman kısmet olmadı ama şimdi okuduğum zaman aradan geçen üç sene sonra mutlu oldum. Hissettirmiş oldukların ve yaşattığın güzel bir dünya için teşekkür ederim.
Bugün özlem bulutun içinden geçtim. Yara vermedi, yaralarımı sardığımı ve küçük kızının büyüdüğünü gördüm.
Umarm mutlusundur… Umarım…
ozdecolakoglu.com 