Biraz sessizliğe ihtiyacım var. Sanki bu aralar herkes üstüme üstüme geliyor gibi geliyor. Biliyorum kimse gelmiyor sadece herkesin maskesi düşüyor. Gerçek yüzlerini görmek korkutmuyor sadece canımı acıtıyor!
Bir şeylere sinirliyim ve biliyorum ne olduğunu içimde bir yerlerde ama onu bulmak şu an işime gelmiyor ve onun yerine kendi içinde kaybolmayı seçiyorum.
Yazmak, kendimle yüzleşmek için kendimle kurduğum en güzel bağ ve ne zaman yüzleşmekten kaçsam yazmaktan kaçıyorum.
Arkadaşımı özledim ama özleyenin ben mi egom mu olduğunu çözemiyorum. Zamanında söylenmiş olan sözlerin söylenmesi gerektiği için söylendiğini biliyorum ve hiç de pişman değilim ama geriye dönüp kırılan parçaları düzeltecek gücüm de yok ama kırıkların arasında yeni bir şey de başlamaz biliyorum.
Bana çok fazla değer veren birinin hayatından usulca çıktım! Çünkü biliyorum ne kadar yakınlaşırsak o kadar yanlış anlayacaktı beni ve beklentisi artacaktı. Benden bu kadar farklı olmasına da rağmen beni sevebilmesi itiraf ediyorum şaşırtmıştı beni. Belki başka hayatlarda birlikteydik bilmiyorum… Ona hayır dememin sebebi onun hayal kurmasına yüreğim el vermediği içindi. Hayallerini aldım.
Şimdi biliyorum bütün bu bilinmeyenin içinde daha karanlık geceler bekliyor yine beni. Yine kaybolacağım kendi yüreğim derinliklerinde bilmediğim bir vakte kadar ama sorun değil o gecelerin sabahları için her şeye değer..
Teslim ediyorum her şeyi savaşmayı bırakıyorum. Geceye doğru
ozdecolakoglu.com 