Cebinde kullanmak üzere sakladığın ”veda cümlelerinin” var mı seninde? Hiç yerli yersiz kullandığını düşündün mü sende? Yoksa çok fazla mı dağıtanlardan mısın? Ya da aslında hiç ”veda cümlen” olmadı mı?
Hayatta veda edebilmesini de bilmek gerekiyor. Sadece bir ilişkiyi ya da bir arkadaşlığı bitirmekten ibaret değil vedalar…
Zamanı geldiğinde bu hayattan gidenlerin gitmesini de kabul etmek ve hatta kendin giderken bu yaşamdan veda edebilmeyi bilmek gerekiyor. Çünkü ”veda” gibi duran her şey yeni bir şeyin ”merhabasına” dönüşebiliyor ama biliyorum her zaman için tanıdığımız şeyler daha çok güvenli geliyor bize ve sırf bu güven istediği yüzünden çıkartamıyoruz ”veda cümlelerini..”
Vedalarda, kendinle kurduğun ilişkilerde saklıdır. İnsan kendisine veda mı eder? Aslında her gün bir parçamıza veda ediyoruz ve yeni bir parçamıza merhaba diyoruz. Tıbbi anlamda her gün hücrelerimiz yenileniyorken iç dünyamızın hep aynı kalması mümkün olamaz herhalde! Onlarda değişiyor! Alışkanlıklarımızı bırakıyoruz. Bazen yaptığımız bu iç yolculuğun farkına varıyoruz bazen ise biz farkına varamıyoruz ama ne fark eder bir şeylere veda ediyoruz!
Atmaya kıyamadığımız eşyalarınız ya da hiç kullanmadığınız ama geçmişinizi hatırlamak üzere biriktirmeye çalıştığınız koca bir çöp yığını…
İnsanlar çoğu alışkanlıklarından ya da sonu gelen uzatmayı oynadıkları ilişkilerini devam ettirmelerinin tek nedeni tanıdıklık hissi… Çünkü insanın bildiği şey her zaman güven verir! Bildiğiniz bir yemeyi, bilmediğiniz bir yemeğe tercih edersiniz. Çünkü bilinmeyen güven vermez!
Hayatımın çoğu döneminde cebimde sakladığım ”veda cümlelerim” olmadı. Sadece insanlara ceplerindeki çıkarmasına yardımcı oldum. Sonra hem kendim için hem başkaları için kullanmaya başladım.
Hala bazen sorunum olmuyor değil bu cümleyle. Geçmişime ait atamadığım eşyalarım var. Çocukluğumu hatırlamak için aslında bir kutuya sığdırdığım anı yığınım var ama biliyorum hafızam var ve eşyaları hatırlamak için biriktirdikçe anıların yerini alacak. Yine de daha veda etme zamanı gelmedi onlarla…
Başkalarının ne kadar kırılacağını düşünmeden kurabilmeli ”veda cümleleri”.. Çünkü gerçek özgür kılar hem söyleyeni hem de dinleyeni…
Aslında ”merhaba” demek kadar doğal ve yürekten olmalı ”güle güle” diyebilmek …
ozdecolakoglu.com 