Her şey çok güzel olacak!

Hayatta bazen bir söz, bir cümle bütün yaralarımıza rağmen tekrar ayağa kalkma, savaşma gücünü ve inancını verir. Sanırım son bir aydır durumun özeti bu. Bel fıtığım yol açtığı ağrılarımı tarif edecek kelime bulamıyorum. Yere bile basamadığım, ağlayarak uyuduğum gecelerimi nasıl unutabilirim. Ağrı kesicilerin bile yardımı olmayan bir ağrı ve tamamen yalnızlık…

Bir hastalığın kendimle her gün ve her gün yüzleştirmesi o kadar muazzam bir şey ki… Kendimi yeniden tanımak, gerçekten seni sevenlerin kim olduğunu tanımak.. Hiç bilmediğim bir dünyayı keşfetmek gibi…

Gerçek sevgi, gerçek dostluk senin en kötü gününde ben kötüyüm demene gerek kalmadan, iyiyim maskeni çıkartabilenlermiş.

Yoga hocam engel en büyük öğretmen sakın unutma demişti. Ne demek istediğini o kadar iyi anlıyorum ki artık! Yoga yapamıyorum, dışarı çıksam bile fizik tedavin sonuç vermesi için çıkıyorum. Onun dışında hayatım, yattığım yatak ile sınırlı..

Biliyorum bu büyük bir hastalık değil. Şükür öyle ya da böyle iyileşeceğim ama bütün bunları öğrendiklerimi, gördüklerimi unutmam mümkün değil. Çünkü ruhuma işledi ve beni değiştirdi.

Küçük bir kutum var. Geçmişimi ve hayatıma iz bırakanları,teğet geçenleri, iyi ya da kötü anları saklıyorum  o kutuda.. Şimdi artık yavaş yavaş terk etmem gerekenlere veda etmemin zamanının geldiğini  biliyorum.

”Bu genç yaşta, bu kadar sağlıklı yaşarken neden ben” sorusu aklıma gelmedi değil ama bunun önemli olduğunu da sanmıyorum. Bunu aşabilmeyi başarabilirsem ”yeni ve daha güçlü bir özde” çıkacak!

Fizik tedavi işe yarayıp cevap vermeye başlayacak mı bunu zaman gösterecek ama biliyorum ki her şey çok güzel olacak.