Sürprizler… Onlara kendimizi bırakmayı öğrendiğimizde her şey baştan sona değişir.
Hayatıma sürprizlerle girenler hep bende en çok iz bırakanlar olmuştur.
Yakın zamanda kendi deniz yıldızımla tanıştım. Sanki kumsalda tek başıma yürürken bir anda yanımda belirmişti.
Aslında çok uzun zamandır o kumsalda yalnız yürüyordum, yanımda birileri varken de hep yalnızdım. Sonra deniz yıldızım çıktı! Seneler sonra ve yine hayatıma hiç beklemediğim bir anda…
Hiç tanımadığım hatta benim için yabancı olan birinin ruhumu gördüğünü hissettirdi. Uzun zaman sonra ilk kez yanımda gerçekten biri vardı. Kelimeleri ve hareketleri farklı dili konuşmuyordu. İlk başta mantığım bir sürü soru yığınınla geldi üstüme ama neden bilmem atladım! Hiç düşünmeden gelen sürprizimin dalgalarına bıraktım kendimi.
Birşey beklemeden ve düşünmeden sadece o anın verdiği mutluluk vardı. Şimdi geriye kalan tek şey ise gerçek miydi yoksa masal mıydı sorusu…
Deniz yıldızım, kumsalda yanımda belirdiği gibi bir anda kendini okyanusun sularına bıraktı. Denizden gelen yine denize giderdi değil mi?
Başımın üstünde kara bulutlar dolanırken, tam da deniz yıldızıma ihtiyacım olduğu zaman gitmeyi seçmesi sanırım kalbime derin bir çizik attı.
O, gittikten sonra hem onun kalbimde açtığı çizik kanadı, hem de kendi kara bulutlarımın altında ıslandım ama kendime dürüst oldum ve yoluma devam ettim.
Deniz yıldızıma okyanusa dönmek istediği için kızmadım, sadece gittiğini söylemeden gittiği için kızdım. Sözcükleri kullanmaktan korkup, hareketleriyle benden kaçarak kendini ifade etmeye çalıştığı için kızdım ama sonra onu da anladım.
Sanırım çoğu insan gibi gerçeklerin kırıcı olduğunu düşünmüştü ama yalanların daha da kırıcı olduğunu bilememişti. Umarım her nerdeyse kendi hisleri her zaman onun pusulası olur.
ozdecolakoglu.com 