Bir sene daha bitiyor.
Bu seneyi tek kelime ile anlatmam gerekirse ”bırakmak” olurdu. Sanırım ancak bu sene bırakmayı gerçekten öğrendim. Görünmez iplerle bağlıydım geçmişime, eski sevdalarıma, eski umutlarıma…Kendi canımı öyle bir yakmıştım ki… Geçmişten gelen, kimselere göstermediğim kırıklarım vardı. Her gelen ya da gelmeye çalışan daha çok kırdı istemeden ya da isteyerek ama biliyorum ki ben izin verdiğim için böyle oldu!
Bir noktadan sonra korkmaya başladım. Geçmişin hisleri ile bugünü yaşadığım sürece hep korkacaktım zaten ama farkında değildim. Yaşamadan, bilmeden çoğu zaman dünün hisleriyle bugünü yargıladım ve hep geçmiş kazandı.
İlk kez bu sene görünmez bağlarımı kopardım. Terk etmediğim birşey kalmadı, bütün defterler kapandı. Nasıl yaptım? Nasıl oldu?
Bu sene bırakmayı ve değişimi kabul etmeyi öğretti.
Sanırım hayatta karşımıza çıkan engellerin bir nedeni var ve eğer gerçekten öğrenmemiz gerekeni öğrenebilirsek o engel en büyük sevdanız bile olabilir.
Gidenler, gelenler, kalp kıranlar, ağlatanlar, benim ağlattıklarım ve benim kırdıklarım…. Hayatıma bir senede bir şekilde giren herkese teşekkür ederim.
Bu sene nasıl olur neler yaşatır bilmiyorum ama bildiğim tek şey var akışa güveniyorum ve her şeyimi ona teslim ediyorum.
ozdecolakoglu.com 