Sanırım iki haftadır kendi ateşimde yanıyorum hem de ben bile bilmeden yanıyorum. Kendime her şeyin çok iyi olduğunu söyleyip duruyorum ama biliyorum kaçtığım belki de yarım bıraktığım bir şey var ve ben yüzleşemediğim sürece yakıp duracak beni….
Anlamadığım şekilde canım yanıyor, ağlamak istiyorum. Her şey iyiyken insanın canı neden yanar ki? Her şeyle yüzleştim, yaralarımı sardım diyordum ama canım yanıyor.
Özlüyorum ama özlediğimin ne olduğunu bile bilmiyorum. Yoruldum ve kayboldum sanki. Kaçıp duruyorum yine ama neden kaçtığımı bile bilmiyorum.
Biriktirdiğim her şeyi atmayı başarsam da kabul etme evresini aşamamışım. Belki bir bekletim yok artık biriktirdiklerimle ilgili ama sanırım kendimi affedemiyorum ve her şeyin nedeni de bu….
Hiç beklemediğin anlarda birden hatırlamaya başlarsın kaçtığın şeyleri…Sanki kaçacak yer kalmamıştır artık ve en sonunda pes edersin. Ne olacaksa olsun, ne kadar yakacak ise o ateş ben hazırım diyecek cesareti bulursun.
Ve bulduğunda batarsın. Sanki hayat her seferinde daha derine batırır seni ve sen her seferinde çıkmanın bir yolunu bulursun.
Şimdi yine yanmaya gidiyorum.Sonra da o yangın beni ne kadar dibe sürüklerse o kadar dibe batacağım ve sonrada her şeye yeni baştan başlayacağım.
ozdecolakoglu.com 