Dönüp dolaşıp birbirimizin hayatlarından geçip duruyoruz.
Dünya o kadar küçük ki dönüp dolaşıp iki küçük nokta bir yerlerde yeniden ve yeniden karşılaşabiliyor. Halbuki asla karşılaşamayacak iki küçük noktaydık bir zamanlar… Belki de bu yüzden asla söze dökülememiş vedalar saklıyordum sana…Dilim başka, kalbim başka konuşuyordu seninle.. Bu yüzden ne kalabildim ne de gidebildim…
Sen, bana hep yabancı, asla kendime yer bulamadığım fotoğraf karesi gibiydin. Aslında o fotoğrafın ne içinde olmayı istedim ne de dışında kalmayı…Ne içinde yer bulabildim kendime ne de onun dışında…
Daha kaç kere daha birbirimizin hayatına çarparız bilmiyorum ama biliyorum ki asla birbirimizin hayatında yerimiz olamayacak. Sadece birbirimizin hayatından geçip ”belki” olarak kalıp duracağız bir köşede…
O yüzden kalbinde küçükte olsa yer aç bana.. Küçük bir nokta kadar belki… Birbirimizin hayatına değmeyi bırakalım ama o küçük noktada var edelim birbirimizi…
Uzaktan iki küçük nokta…Bir doğru bile birleştiremesin bizi ama yine de birbirini görebilen iki küçük nokta olalım..
Artık bir nokta kadar sev beni…
ozdecolakoglu.com 