Bazen yaralar zamanla geçer, kapanır ama yarayı taşıyan öyle bir bağ kurar ki yarasıyla eninde sonunda onun benzerini doğurur kendi ruhunda ve eğer farkına varmazsa aynı yaranın farklı senaryolarını yaşar durur ve adına da hayat der… Aslında yaşadığı yarasının kısır döngüsüdür. Kısır döngüyü kırmak için, ruhun ilk kara gecesine yani belki de en başa dönmesi gerekir.
Çünkü bazen cesaret, fırtınalarda savrularak ruhunu lime lime etmek değil; en başa dönmektir.