Gerçek Aşk

2006 yılından beri kullandığım mail adresimi temizleme kararı alınca okunmuş ya da okunmamış bütün mailler, geçmiş yeniden ufukta belirdi. Her şeyi baştan yeniden hatırlamak, zamanında bana aşk, nefret ya da kırgınlıkla yazılan yazıları yeniden okumak… Üstüne zaman sinmiş anıları, seneler sonra açıp tekrar bakmak… Var olduğundan artık emin bile olamadığım bir ada gibi anılar…

Yazılar bana yazılmamış olsa ve kendimi fotoğraf karesinde görmesem bunları ben yaşamadım diyebilirdim sanırım.

Aşık olduğumu düşünerek nasıl da koşturup durmuşum sahte güneşin peşinden… Sanırım o zamanlar öyle hissediyordum.

Belki de gerçek aşk, zamanla anlaşılır.Tıpkı şarap gibi…Çünkü bir şarabın kendi tadını alması için dinlenmesi gerekir.

Gerçek Aşk, zamanla kendi yerini bulur tozlanmış anılar diyarında…

Yaşarken canınız yanar koşturur durursunuz ama yaşadıklarınız geçmişte kendine yer bulunca taşlar yerine oturur.

Gerçek Aşk, anılar diyarında kendine yer açsa bile sizin yolunuza ışık olur ve o ışık, karanlığa ait olan her şeyi aydınlatır ve sizi değiştirir.

Ve o zaman  insan, önemli olanın ”mutlu son”lar değil de, o kısacık yol olduğunu anlar.

Çünkü belki de o kısacık yola sığdırdıklarınız bir ömür boyu yeterli olur.

Ve bir kere o Gerçek Aşk’ın ışığı girdi mi insanın hayatına bir daha sahte güneşler giremezmiş…

Yazdığım mektupları karıştırırken hoşuma giden bir kısmını yazmak istedim aşağıda… (Not:Bu kelimeleri yazdırmış olan adama hayatıma kattığı her şey için çok teşekkür ederim.)

”Gerçek aşk” geldiği gibi gitmesini de bilir hele hele sevdiğin kalbinde artık yerin olmadığını, var olduğun yerde artık yokluğun oturduğu ve o yeri varlığın bile dolduramayacaksa çekip gitme vaktidir vakit…Cümleler yarım, sevgiler yarım, umutlar yarım….

Bir ilişki biterken onu tamamen bitirmek mümkün değilmiş illa ki yarım kalırmış; çünkü sevilen sevenin kalbine dokunmuş  bir kere… Ve gitme vakti geldiğinde bu yüzden; hiç tamamlanamazmış cümleler..