Zaman

Takvime baktım ve geçen sene bu zamanlar neler yaptığımı hatırlamaya çalıştım. Hatırladım, hatırlamasına ama hatırladığım anıların iki sene önceye ait olduğuna fazlasıyla emindim. Bu yüzden kendime zaman noktaları belirleyerek yeniden üstünden geçtim bir senenin ama bir şey fark etmedi. İç güdülerim matematiğin aksine geçen sürenin iki sene olduğu konusunda oldukça emindi. Sanırım bir sene görünümlü, acı-tatlı soslarla süslediğim iki senenin sonuna geliyorum. 

Neden? diye sorup durdum kendime ve sonra şunu fark ettim bir senenin içine acı,tatlı, güzel, çirkin, doğru, yanlış bütün zıtlıkları katmıştım ve belki de bu yüzden zaman algım matematikten farklı işliyordu.

Göz yaşları, mutluluklar, gülümsemeler…. İpin iki ucundaki bir çok duyguyu da yok saymadan hepsini olduğunu kabul edip, beni büyütmelerine izin vermiştim. 

Şimdi zaman algısının neden herkes için aynı olmadığını da anlıyorum. Yaşadıklarını nasıl algıladığın, nasıl yorum kattığın koca bir seneyi bile etkileyebiliyor. Birazcık farkındalığı açık olan amcaların, teyzelerin dediği gibi her şey birbiriyle bağlantılı.. Hiçbir şey birbirinden ayrı değil. Yani bugün acı gelen ve gözlerden süzülen damlalar yarının hazinesi olabilir ama sanırım her şey bizde bitiyor.

Bir sene görünümlü benim için iki seneyi geride bırakıyorum. Değişen, benden geçip gitmesine izin verdiğim çok duygu, olay, anı, can var şu iki senede ve hepsine şükürler olsun iyi ki gelmişler hayatıma ve koca bir seneyi daha da büyütmüşler…