Susmak…

Geçmiş düzeltilemez, değiştirilemez; ancak olanı olduğunu gibi kabul etmeyi öğrenebildiğimiz zaman bugünümüzü değiştirebilme gücünü kullanmayı öğreniriz. Çünkü bugünü nasıl algıladığımız geçmişin karanlık gölgelerini ışığa çıkartır ve ışıkta gölgelere yer yoktur…

Hayatımın çoğu döneminde kendimi kırmamın nedeni de aslında yukarıda bir saniyede okunabilen cümle…. Ama seneler sözcükleri okumak dışında onları yaşamayı da öğretti..

Geçmiş ne kadar dağınık, karanlık görünürse görünsün artık onları toplamaya çalışmıyorum ve geçmişi toplamak için gelenlerle de alt yazılarla konuşmuyorum.

Alt yazı diyorum ben… Eğer duygularınızı, sözcüklerin yardımıyla anlatmaktan kaçıyor onun yerine ima ederek ya da hareketlerle anlaşılmayı bekliyorsanız… Çünkü sözcükleri kullanmak, biraz cesaret ister ve eğer yüreğinizde cesaret yoksa yeterince diliniz başka, hareketleriniz başka konuşur ve ikisi ayrı bir telden çalıyorsa hareketlere bakın! Hani hep deriz ya birileri için ya da birileri bizim için der böyle söyledi ama hareketleri bunu söylemiyor.İşte asıl neden budur!

Bazen bilerek bazen de farkında bile olmadan hareketlerimizle karşımızdakini kendimizden uzaklaştırmaya çalışırız ve aslında en kırıcı süreçte budur! Çünkü siz; bulmaca çözmeye başlarsınız ve size gerçekler söylendiğinde çoktan o bulmacayı sever olursunuz!

Belki de aynanın iki tarafından da bakınca dünyaya artık ne hissediyorsam, suçlamadan söyleyebilmeyi öğrendim ve eğer anlaşılmıyorsam da artık susabiliyorum.

Evet… Anlaşılmadığım zaman deli gibi çırpınarak sözcüklere başvuran ben, artık bir kelime kurmadan susabiliyorum.

Artık susarak konuşmasını öğrendim….