Karanlıkta yaşayan birinin hayatına ışık olamaz, ışıkları yakamazsın. Canın acısa da onun karanlığına saygı gösterirsin… Bilirsin çünkü özgür iradeye karışmak, senden yardım istenmediği zaman bile yardıma koşmak sadece egonun sesi… O yüzden uzaktan izlersin karanlığı seçeni… Bazen o bilmese de yakarsın fenerlerini orada olduğunu bilsin, gelebilsin diye. Ve eğer gelmezse yolu çabuk bulsun diye dua edersin..
Eğer günün birinde ışığın yolunu sorarsa işte o zaman ona yolu tarif eder ve yolun sonunda elini tutmak için beklersin.
Aslında karanlık, ışığın yokluğu demek değildir.
Karanlık var olduğu için ışık var, ışık var olduğu için karanlık.. Yani aslında karanlık ve ışık, birbirini tamamlayan iki kutuptur ve bir kere ışık girdi mi hayatına her şey onun parçası olur.
Şimdi ben uzaktan seni izliyorum. Işığa doğru yürüyebilmen için tüm kalbimle her zaman….
ozdecolakoglu.com 