Seneler önce aşık olduğum adam bir hikaye iki kahraman sığdırıp ardından aşkın için savaş demişti! Bende aşk, savaşılacak bir şey değil deyip yürüyüp gitmiştim! İyi ki de yürümüşüm diyorum şu anda ama o zamanlar dünyanın en zor şeyiydi yürümek..
Yani başkalarının hikayelerinde kendinize yer açmaya çalışmayın! Eğer bir yeriniz olacak ise birinin hikayesinde, o hikaye size yer açacaktır! Hikayenin baş kahramanı sizi kendi hikayenize alacak ve sizi de kahraman yapacaktır ama eğer bunu yapmazsa; sizin olmayan hikayeye anlamlar yüklemeyin ve gidebilmesini bilin!
Günümüzde herkes aşık, herkes çok seviyor ve herkes acı çekiyor, yeri olmayan hikayede yer bekliyor… Hayatının en güzel günlerini yaşamadan gitmesine göz yumuyor!
Aşk, büyütür, değiştirir! Evet, acı da verir, vermesi de lazımdır. Çünkü başka türlü büyüme olmaz!
Yani aşk acısı çeken ne ilk insanın ne de son! Acına mercek tutmak yerine olanı olduğu kabul edip seni dönüştürmesine izin ver!
Ve kendi hikayeni kendin yaz, ben öyle yaptım!