Hayır unutmuyorsun, her seyi hatırlıyorsun.. Günleri, ayları, olanları, gidenleri, kalanları… Ama zamanla hatırlamak acı vermiyor. Anılar yine orada bir yerde duruyor ama hatırladıklarınla yaşamasını öğreniyorsun.
Anıların ve duyguların beraber bir yolda yürürken hatırlamak dünyanın en zor şeyi geliyor insana.. Öyle ya, insanın geri gelmesini istediği, lanet yağdırdığı, sevdiği hep bir geçmiş vardır.
Ama ne zaman ki anıların ve duyguların birbirine olan bağlarını keser ve ikisi de ait oldukları yerde kendi hikayalerini var ederler, işte o zaman hatırlamak esir etmek yerine özgürleştirir.
Bu gece seni hatırlıyorum.. O zamanlar sana; sevdiğim, seviyorum ve seveceğim cümlesini ne çok kurmuştum.
Bütün yolların sana çıktığı ya da bütün yollardan sana çıktığım zamanlar…
Ama öğrendim ki sevgili, her şey değişiyormuş, hiçbir şey aynı kalmıyormuş ve aslında güzel olan da buymuş! Evet, seni hala seviyorum ama o zamanlar söylediğim cümleden o kadar farklı bir şekilde ki… Bir yerlerde mutlu ve iyi olduğunu bildiğim bazen özlediğim bir yabancı, eski kapanan bir yara, eskiden lanet yağdırdığım artık şükranla andığım yaram, anım, geçmişim, sen…
Mutlu ol sevgili, hep mutlu ol
ozdecolakoglu.com 