Bir sene daha bitiyor. Neler sığdırdın içine? Belki şimdiden niyetlerin var yeni seneye dair, belki o telefonun çalmasını ya da o mailin bekliyorsun ya da kafanda milyon tane soru var, cevabını sorup durduğun kendine.
2014.. Mutluluk, hüzün, aşk, sevgi, özlem, yalnızlık, korku, endişe, koşturma, boşlukta kalma, ne yapacağını bilmeme, sürüklenme, kayıp, ilham, güven, umut, aşk…
Sanki bu sene tüm duygular, en yoğun hissedilmek için sıraya girmişti. Sene benim için pek de güzel başlamamış, bildiğim yollarda inatla kaybolmak istemiştim. Sonradan öğrendim ki; insan kendi yolunu bulana kadar bildiği, alıştığı yollardan birkaç kez geçebilirmiş. Bu başa döndüm demek değilmiş. Bir şeyleri tam olarak değiştirmeden önce o güven alanında son kez nefes alıp, artık oraya ait olmadığını keşfetmek içinmiş geri dönüşlerin nedeni ve tüm o geri dönüşlerden sonra kendi yolun belirmeye başlıyormuş!
Sevdiğin birini kaybetmek nasıl da ağırlık yapıyormuş kalpte.. Deli gibi onu görmek isterken, bu yaşamda onu bir daha göremeyecek, konuşamayacak olmayı bilmek nasıl da hüzünle kaplıyormuş kalbi.. Sonra hiç söylenmemiş sözler, konuşmalar için dökülüyormuş gözyaşları ama sonradan anlayabiliyormuş ki insan; iki kişi arasındaki bağı ölümün bile ayıramayacağını…
Katı, esnemez dediğim şeyler esneyebiliyormuş! Hayatın özünde varmış ve sen ne kadar çok ‘olmalı’lardan uzaklaşırsan yaşam güzelliklerini önüne seriyormuş!
Ağaçların altında zaman geçirdikçe tüm yaşamın orada saklı olduğunu keşfettim. Bir ağacın baharda yeşeren yaprakları, sonbaharda aynı aşkla daldan ayrılıyor. Ağaç, bu yapraklar benim demiyor, biliyor yaşamın özünde var çünkü bunların hepsi! Ve sen yeşile açtığın kalbini, sarıya da açabilirsen, yani hissedebilirsen yani yaşabilirsen işte o zaman o coşku, aşk yeniden kapını çalıyor ve kışta yaz mevsimi yaşamaya başlıyorsun. Her an aşk dolu, her an mucize dolu oluyor yaşam..
Ahhhh!! Bu senenin kalbimde iki bonusu var! Biri ikinci yoga hocalık eğitimim.. Evet ilklerin kalpte yeri başkadır ama bu da kalbimde öyle başka bir yer açtı ki kendine… Zeynep Çelen ile Yoganın Temelleri… Bir yoga hocalık eğitiminde illa ki asanalar oluyor ama bu cidden başka! Zeynep Hocanın her söylediği cümle kalbime işledikçe yaşam onun deyimi ile cidden akmaya başladı. Karmaşa, kaos olsa da içeri bakmaya verdiği cesaret her seferinde kendimle yeniden ve yeniden yüzleştirdi. Hassasiyet, açıklık, dürüstlük, samimiyet… Öyle kalpten bir bağ kuruyor ki öğrencileriyle ilham veriyor. Bazen tam da yaranız hakkında konuşuyor ve aynayı tut artık diyor. Büyük m’nin ne kadar önemli olduğunu anlatıyor ve bir şekilde o büyük m en sevdiğim yer olmaya başlıyor, oturdukça, bakmaya ‘gönüllü’ oldukça her değişiyor. Tüm bunları yanında anatomiyi daha anlaşılır ve zevkli hale getiren Asu hoca var! Ah bir de tüm şeker sınıf arkadaşlarım… Sizi tanımayan ama hikayenizi içtenlikle dinleyeceğine emin olduğunuz canlar… İyi ki de buraya gelmişim deyip duruyorum sürekli kendime….
İkinci bonusu ise, sürprizim. Kendimi keşfetme yolunda en güzel, en tatlı sürpriz.. Bir iyi ki ona gitsin o zaman!
Kendimi yeniden keşfettiğim bir sene oldu 2014… Çocukluğumdan getirdiğim hikayeler tarafından nasıl da hareket etmeye alıştığımı fark ettim. Ah her gün yeni bir korkumla tanıştım ve bazen fark etmek hiç hoşuma gitmedi. Kabul etmemek için tepindim. Sanki kocaman dalgaların ortasında kalmışım gibi hissettim. Ama sonra dalga nereden geldi sorusunu bir kenara bıraktığım an, dalganın yüzüme çarptığını anı hissedince bir şey değişmeye başladı. Kaçmazsan değişiyormuş!
Her su zerreciği yüzüme değiyor, belki fırtına kopuyor ama gelmesine izin verdiğim için geçiyor da..
İstemediğini yüksek sesle söylemek çok zormuş ama özgürlük veriyormuş..
Bir yere ait olmak için koşturmaya gerek yokmuş, koca yaşama aitmişim zaten!
Anladım ki; herkes kendine en iyi gelen şeyi yapıyor.. Bazen o ses ormana götürüyor, bazen kalabalıkların arasına atıyor! ama hep “iyi geliyor” hissiyle atılıyor adımlar.. O yüzden suçlu arama, suçlu yok.. Sen, sana iyi gelenler şeyler tarafından yaşamın seni yönlendirmesine izin ver ve yaşam seni nasıl yönlendiriyorsa tüm nefesleri de aynı şekilde yönlendirdiğini unutma yeter!
O yüzden artık sadece kendi yoluma bakıyorum, bana iyi gelmiyorsa iyi gelmiyor diyorum, iyi geliyorsa iyi geliyor diyorum. Ve öğrendim ki; her kullandığın cümle çok değerliymiş ve boşa harcanmaması gerekiyormuş!
Belki de bu sene çok bırakmayı öğrendim! Benim gibi tutunma bağımlısı biri özgürce ve sevgiyle bırakabilmeyi öğrendi bu sene ve öğrendim ki; bazı köprüler atılmadan yeni yollar yapılmıyormuş!
2014’te yeni canlar girdi hayatıma, bazıları ile kısa sürdü yol arkadaşlığımız, bazıları halen devam ediyor ama biliyorum kalpten kalbe bir bağ var, görmese de kalp biliyor..
Yeni senenin neler getireceği hakkında en ufak bir fikrim yok. Hiçbir şey bilmiyorum hatta bazen ya olursa diye zihnimin kendi türküsünü çalmış buluyorum. İşte o zaman bir nefes alma verme sürünce BİR DURMA! ( AHH yine Zeynep Hocanın ilham veren cümlelerinden) Bu sefer bilmemek korkutmuyor aksine güven veriyor! Çünkü biliyorum ki yol beliriyor!
Güzel bir sene olsun dostum! Kalbin gibi, sen gibi, yaşam gibi..
Ve; kalbini bilmediğine de açmayı unutma olur mu? Çünkü yaşamın sürprizleri seni bile şaşırtabilir.
Kendi yolunda, kendi sesinle, kendi mucizelerinle…
Şimdi yeni sene.. Haydi kendi hikayeni kendi yaz, beğenmediğin mi baştan yaz ama sen yaz ve en önemlisi yaşa!
ozdecolakoglu.com 