İstanbul, sıcak bir yaz gününe uyanmıştı. Pastoral Vadi’de sabahın 5.30’unda elimde çanla sessizlik içinde herkesi uyandırdığım anı hatırladım şimdi, sessizliğin tarifi imkansız bir huzuru varmış. İnsan sessizleşebildiğinde anlıyormuş aslında hiç dinlemediğini ya da dinlediği her şeyi kendi bildiği o küçük dünyaya göre yorumladığını..
Geçen akşam zamanında birlikte çalıştığım bir arkadaşımın Instagram’a yüklediği iletiyi ve fotoğrafı görünce önce şaşırdım, ne olduğunu anlamadım, anlamak istedim. ‘Acaba iyi miydi?’ Ve sonradan öğrendim içeri girdiğini ve 3 sene boyunca orada kalacağını. Evet, yakın arkadaşım değil, onun hakkında bildiğim çok az şey var, ne yaşadığını, neler olduğunu ve ne olmadığını hiç bilmiyorum ve bilmem de gerekmiyor ( Umarım senin için her şeyin en hayırlısı olur ve umarım küçük mutlulukların olur, büyük okyanuslara açılan..) ama herkesin anlatmadığı, paylaşmadığı farklı farklı yaraları olduğunu yeniden hatırladım. Kim bilir neler yaşamıştı?
Birbirimizin hayatına değip duruyoruz, bazıları yaşamın o yara izini çizmesinde rol alıyor, kimisi de onu iyileştirme de ama hepsi var ve birbirimize değip duruyoruz. Bana bu alışveriş merkezinde ya da bir iş merkezinde asansöre binmek gibi geliyor. Asansör her zaman aşağı ve yukarı gidiyor, sen merdiveni kullansan ya da o gün gelmesen bile o asansör hep çalışıyor ve en önemlisi gördüğün yüzler hep değişiyor.
……………………………………………………
Geçenlerde bir süreden beri görüşmediğim çok tatlı yoga eğitmeni arkadaşımla buluştum ve sadece bir senede bile ne kadar değiştiğimizi fark ettim. İki sene önce ben, ne yapacağım, nasıl yapacağım diye koşturup dururken, Nazan’da daha yeni yoga hocalık eğitimine başlamıştı. Sonra çok şükür ki varoluş bize en uygun yolları açtı ve adım ata ata ilerlemeye başladık. Ayaklar artık daha köklenerek yere basmayı öğrendikçe sohbetlerimizin konusu da değişmeye başladı. Şimdiymiş zamanı demek ki 🙂
……………………………………………………….
Bir çocuğun saf sevgisi ile birbirini desteklemeye gönüllü kocaman bir yoga ailem var! (Zeynep Çelenle Yoga Hocalık Eğitimi mezunları) Ve zaman geçtikçe daha da çok anlıyorum bunun ne demek olduğunu ve ne kadar değerli olduğunu 🙂
Her gün değişiyoruz, isteklerimiz, korkularımız, bedenimiz bile her an her şey değişiyor. 8 sene önce konuştuğum ya da ilgilendiğim şeylerle ilgilenmiyorum artık, korkularım değişti ve bilmiyorum bir 8 sene sonra ne olacağını.. Tek bildiğim varoluşun bir şekilde beni tam da olmam gereken yere doğru hareket ettireceği..
Kim bilir kaç yaşındasın ve kim bilir bu kadarlık yaşamında kaç kişiyi etkiledin ve kaç yaşam, seni o adımı atacak cesareti verdi? Kim bilir kaç yaşam yara açarken, kaç yaşamda merhem oldu? Ya da sen kaç yaşamda yara izi bıraktın, kaç yaşama merhem oldun? Birbirimizden ayrıymışız gibi geliyor ve hep işaret parmağını karşıya gösterip duruyoruz ama ne suçlu var ne de ayrılık.. Hepsi var ve hep içe içe…
Tüm akıntılar eninde ya da sonunda aynı kaynağa dökülmek için akıp duruyor, akıntının nereden geldiğini nasıl oluştuğunu istediğinden kadar öğren, araştırmalar yap ama gerçek deneyim kendini o akıntıya doğru bırakmakla başlıyor.
ozdecolakoglu.com 