Bir senenin daha sonuna geliyoruz. Benim ve ailem için 2018 bir hayli zor oldu. Hastalıklar yakamızı bırakmadı. Tamam her şey düzeldi diye ne zaman biraz rahatlasak başka bir sağlık sorunu çıktı. Sanki gemi aralıklıklarla su almaya devam ediyor ve biz olanla gücümüzle geminin batmaması için elimizden geleni yapıyorduk. Fiziksel, ruhsal olarak kelimenin anlatmaya yetmeyeceği kadar zorlu bir seneydi.
2018, biliyorum dediğim her şeyden başka bir şey keşfetmemi sağladı. Beni dağıttı, hayatımda tatmadığım kadar savunmasız ve çaresiz bıraktı. Sanırım acıyla yanmak diye buna deniyor ve sonra da yandım dediğin her şeyden ben’den öte başka bir şey çıkarıyor.
21 Haziran’da hayatım bir anda değişti. Yarına dair kurduğum bir sürü plan varken birden bire tek önemsediğim konu: bu yaşamda var olabilmek oldu. Evet, hiçbirimiz sonsuza kadar yaşamayacağımızı biliyoruz ama bir anda birkaç ay sonrasını görememe ihtimalim olduğunu bilmiyordum. Korkuyu ilk kez o zaman tattım. Yapmak istediğim bir dolu şey varken, kendimi kapana kısılmış çırpınır gibi hissediyordum. Çünkü günlük tek programım vardı; hayatta kalabilmek için doğru doktoru bulabilmek. İlk gittiğimiz doktordan dönüşte asansör beklerken göz yaşları içinde tüm korkularımdan özgürleşmiş içimden şunları demiştim: ”Eğer öyle olmasını istiyorsan öyle olsun, sana teslimim.” Teslimiyetin gerçek anlamını o zaman deneyimlemeye başlamıştım.
O zamandan sonra zaman kolay akmadı. Teslim oldum ama kalbime uyan doktoru bulmak için çok uğraştım. Aradığım kişi, yaşadığım kaosu görüp, bana kesilmesi gereken hasarlı bir şeymişim gibi hissettiren biri değildi. Zaten maalesef piyasadaki çoğu doktor böyle hissettiriyor. Tek istediğim beni insanca görebilen bir doktordu. Ve çok şükür buldum. Kalbime uyan doktor ve hastaneden sonra ameliyathaneden çıkınca yapılacaklar listesi yaptım. Biliyordum ki; ben orada ameliyathaneye girdiğimde kalpten güvendiğim hocama kendimi bıraktığımda oradan sağlıklı kalkabilmek için inancın gücü çok büyüktü.
İşin aslı her şeyini internet ortamda paylaşmayı seven biri olarak bunların hiçbirini yazmadım. Güvendiğim insanların desteğini almak için sadece onlara söyledim. Öğrencilerim, çoğu tanıdıklarım beni yazın tatile gitti bildiler. Ne zaman döneceksiniz sorusu en zor sorulardan biriydi. Ameliyattan eve geçince de tam olarak şu anki gibi ne olduğunu yazmadım. En son istediğim insanların bana acıması ve onların teselli etmek için benim çaba sarf etmemdi. Çünkü zor bir deneyimin içindeyken en son ihtiyacınız ah, vah diyenler oluyor. Tek ihtiyacınız acınızı gören koca kalpli güzel ruhların yanınızda var olabilmeyi seçmesi oluyor. Bir şey yapmaya çalışmadan, düzeltmeden, eklemeden sadece belki sarılması, elinizi tutması ya da sadece öylece yanınızda oturması inanın bana çok şey ifade ediyor.
Tüm bu süreç bu boyunca hiçbir şeyi bırakmadım. Ameliyattan birkaç ay sonra derslerime geri döndüm. Gümüşsuyu’nda yoga seanslarını verdiğim Githa Yoga benim için aileye döndü. Hayatımdaki fuzuli kalabalık, kilolarım ya da fazla olan ne varsa fırtına aldı götürdü. Temizlendim ❤
Tüm bu süreç boyunca ne kendime acıdım, ne birilerin bana acımasına izin verdim. Neden ben diye bir soruyu asla zihnimin gündemine getirmedim. Tek yaptığım zorluk derecesi yüksek deneyimin öğrettiklerine kalbimi açmaya çalışmak oldu. Bundan 2 sene önceki Özde olsa, sanırım hiçbirini başaramayabilirdim. Korkudan düşüp, bayılırdı 😀 Hayat, ben toprağıma köklenmeyi öğrendiğimde fırtınasını savurdu. Çok şükür fırtınadan öğrendiklerimi şimdi öğrencilerime anlatabiliyorum ve umarım yakında tüm her şeyi açıklıkla yazdığım kitabımı da okursunuz 🙂
Gün içinde neler için şükür ettiğimi bilseniz, muhtelemen gülebilirsiniz. Tüm acı deneyimi beni O’na akıl almaz şekilde bağlandı.
Yani 2018 benim için kolay bir sene olmadı. Uzun bitmeyen bir eğitim gibiydi. Bunları yazabiliyor olmanın ne kadar kıymetli olduğun çok şükür farkındaydım.
Dolayısıyla sana kalpten tavsife edebileceğim hayatında her ne oluyorsa, hangi olmayanı olmaya zorluyorsan elinden geleni yapıp, O’nun kalemine güvenmek. Biz insanlar acı ve mutluluk diye kelimelerle her şeyi ayırıyoruz ama aslında hepsi deneyim ve kelimeler çok kısıtlı ve hepsi O’ndan. Yeter ki, bir köşeye sinip, kalma orada! Terk mi edildin, işten mi atıldın, kendini çok bahtsız mı hissediyorsun? Kendine ACIMA! İşaret parmağını karşıya odaklanmak yerine kendine çevir ve deneyimin seninle konuşup öğretmesine ve sen’den öte başka bir şey yaratmasına izin ver.
Sevgili 2018, öğrettiğin deneyimlettiğin, ben’den ötesini idrak etmeme vesile olduğun için teşekkür ederim ❤
Yeni sene kalbinizde ne varsa onu getirsin. Ben’den, Biz’e …
Sevgi, şifa ve huzurla.
Kalbimden kalbine ❤
ozdecolakoglu.com 