İnsanın kabul etme süreci öyle kolay olmuyor. Bütün spritüel bilgilerde kendimizi olduğumuz gibi kabul etmemiz söylenir. Bu bilgiyi ilk aldığım zamanı hatırlıyorum. Etrafıma bol bol söylüyorum. Bir durumla karşılaştığımda sanıyorum ki, hemencik kabul etmem lazım, eforlu kabul etme hali içindeyim, kabul etmenin yanından bile geçmeyen.
Şimdi açıkça şunu söyleyebilirim, tüm yaralarımdan öğreniyorum ki, kabul etme hali öyle kolay bir şey değil ve bazen insan, o durumu ya da kişiyi kabul etmek bile istemeyebiliyor. O zaman nasıl kabul belirecek?
Etrafı kabul etmeye çalışmak için çırpınmak yerine kendine çevir odağını kendinle başla! Kendini olduğun halinle gerçekten kabul edebiliyor musun? Şefkatli misin kendine ?
İlk okul sıralarında ne çok giyerdim tabanlık sonra bir gün sıkıldım ve bıraktım. Sonra hayatıma yoga girdi ve anatomi öğrenmeye başladım. Eskiden çok sinir olurdum düz taban olmama! Ancak bugün , derslerde diyebiliyorum ki, “benim ayağım böyle ve iç kenarını bırakırsam böyle olur, o yüzden benim gibi yapma”
Ayakkabı alacağım zaman ne utanırdım o tabanlığı ( evet, tekrar geri döndüm 😀 ) koyup denemeye. Şimdi adama diyorum ki, düz tabanım ondan ayakkabının büyük olması lazım!(tabanlığın sığması için) Geçenlerde babamla ayakkabı denemeye gittik. İstediğim hiçbir ayakkabının numarasını bulamadım. Görevliye neden büyük ayakkabı aradığımı yine anlattım. Çıkışta babam dedi ki: ” Rezil oldun, neden düz taban olduğunu söyledin?” Ben de dedim ki: ” Rezil olduğumu düşünmüyorum, olanı söyledim.”
Tüm aile genlerinden bize öğretilen bazı kalıplar var. Ben de o kalıplarla büyüdüm, çok şükür ki hayat bunların bana ait olmadığını başıma vura vura öğretti ve halen öğretiyor. Kilolu olmak, elinin şöyle olması, yok böyle olması AYIP! Ben de sana şimdi diyorum ki, olduğun halinle çok güzelsin, kimseye benzemeye çalışmana gerek yok! Yorulmadın mı o efordan?
Her şey yine aynı , ama olanla derdin bitmeye başlıyor . Bunu fiziksel bedenden, sevme şekillerimize kadar büyütebiliriz.
……………………………………………………..
Bazen sadece bir adamı sevdiği için onun her şeyini kabul etmeye istekli insanlar görüyorum. ( ben de oradan geldim! ) Sanıyorlar ki, sevmek her şeye her şeye evet demek ve kabul etmek! Geçen gün çok yakın arkadaşım sevdiği adamın açık ilişki istediğini ama kendisinin bunu istemediğini söylediğinde onu duymadığını söyledi. Arkadaşımla konuşarak anladık ki, derinlerde o kadar yalnız kalmaktan korkuyor ki, her şeye evet diyor ve bu durum kendisini yetersiz hissetmesine neden oluyor.İnsan kendi yaralarını kazıdıkça ortaya çıkanlara şok oluyor! Ama bir kere cam temizlendi mi görüş açınız netleşmeye başlıyor ve her şey değişiyor!
Kabul ; eforlu bir yer değil. Elinden geleni yapıp, daha fazlası elinden gelmediğinde olana şefkatle yer açmak demek. Bir haberim var! SEN YER AÇSAN DA, AÇMASAN DA NE OLMASI GEREKİYORSA O OLACAK! O yüzden kendini dev aynasından görmeyi bırak. Elinden geleni yapıp, her ne olacaksa ya da oluyorsa hep senin hayrına olduğunu hatırlayıp, şefkatle kabulün belirmesine yer açabilirsin. Farkındaysan kabulün belirmesi diyorum, kabul etmenden bahsetmiyorum. Kabul etmeye çalışmak eforlu bir alan, benim bahsettiğim eforsuzca nehrin doğasına uygun akışı…
ozdecolakoglu.com 